Het is een oud motief: je bent onderweg door het leven.

We zitten lang in de auto en na dezelfde cd al twee keer te hebben gehoord, zet ik de radio aan. “Veertienjarig meisje dood gevonden langs de weg,”

Waarschijnlijk was ik sprakeloos. Dat moet de reden zijn dat ik al twee maanden te laat ben met een column.

Vandaag in allerlei protestantse kerken worden de namen genoemd van hen die gestorven zijn.

Gaat het slechter? Wordt het dreigender? Mijn zoon had wel dat gevoel.

Wees kalm temidden van het lawaai

Maar toen hij voelde hoe sterk de wind was, werd hij bang. Hij begon te zinken en schreeuwde het uit: Heer, red me! (Mattheus 14)

Kan godsdienst een eigen taal vinden in deze tijd van het beeld? Waarschijnlijk is dat een taal die herinnert aan het oorspronkelijke.

Jongeren vertellen wat er met het klimaat aan de hand is en wat er moet gebeuren.